mikoryza (nieprawidłowo mikoryza)
Mikoryza to naturalna i bardzo korzystna relacja między korzeniami roślin a grzybami. Jest to symbioza, która przynosi korzyści zarówno roślinie, jak i grzybowi: roślina dostarcza grzybowi materię organiczną (głównie cukry wytwarzane w procesie fotosyntezy), a grzyb z kolei pomaga roślinie efektywniej pobierać wodę i składniki odżywcze z gleby, zwłaszcza fosfor i azot.
Włókna grzyba (grzybnia) są w stanie penetrować glebę znacznie głębiej i delikatniej niż korzenie rośliny, co znacznie rozszerza system korzeniowy rośliny. Rezultatem jest lepszy wzrost, większa odporność na stres, suszę, patogeny i ogólna poprawa witalności rośliny.
Rodzaje mikoryzy:
Ektomikoryza - grzyb otacza korzeń, ale nie wnika do jego komórek (typowa dla roślin drzewiastych, takich jak sosny, dęby, brzozy),
Endomikoryza (arbuskularna) - grzyb wnika bezpośrednio do komórek korzenia (powszechna u warzyw, traw, ziół, winorośli),
Mikoryza erioidalna - specyficzna dla niektórych roślin kwasolubnych, takich jak rododendrony czy borówki.
W praktyce mikoryza jest również coraz częściej stosowana w sposób ukierunkowany - w postaci preparatów zawierających grzyby mikoryzowe, które są nakładane bezpośrednio na korzenie podczas sadzenia. Rezultaty są szczególnie widoczne w przypadku długo rosnących roślin, krzewów i drzew.
Dla ogrodników mikoryza jest naturalnym i organicznym sposobem promowania zdrowego wzrostu roślin bez nadmiernego nawożenia. Jest to również sposób na przejście w kierunku zrównoważonej uprawy z poszanowaniem mikroorganizmów glebowych.
Mikoryza czy mikoryza?
Oba terminy mikoryza i mikoryza są używane, ale bardziej poprawnym (i bardziej technicznym) terminem jest mikoryza - przez "h".
Słowo to pochodzi z języka greckiego:
"mykes" = grzyb
"rhiza" = korzeń
Tak więc dosłownie: "korzeń grzyba" - tj. symbioza między korzeniem rośliny a grzybem. W mowie potocznej (zwłaszcza w nieprofesjonalnej literaturze ogrodniczej) od czasu do czasu można spotkać się również z formą mikoryza, ale jest to raczej uproszczona forma.
Włókna grzyba (grzybnia) są w stanie penetrować glebę znacznie głębiej i delikatniej niż korzenie rośliny, co znacznie rozszerza system korzeniowy rośliny. Rezultatem jest lepszy wzrost, większa odporność na stres, suszę, patogeny i ogólna poprawa witalności rośliny.
Rodzaje mikoryzy:
Ektomikoryza - grzyb otacza korzeń, ale nie wnika do jego komórek (typowa dla roślin drzewiastych, takich jak sosny, dęby, brzozy),
Endomikoryza (arbuskularna) - grzyb wnika bezpośrednio do komórek korzenia (powszechna u warzyw, traw, ziół, winorośli),
Mikoryza erioidalna - specyficzna dla niektórych roślin kwasolubnych, takich jak rododendrony czy borówki.
W praktyce mikoryza jest również coraz częściej stosowana w sposób ukierunkowany - w postaci preparatów zawierających grzyby mikoryzowe, które są nakładane bezpośrednio na korzenie podczas sadzenia. Rezultaty są szczególnie widoczne w przypadku długo rosnących roślin, krzewów i drzew.
Dla ogrodników mikoryza jest naturalnym i organicznym sposobem promowania zdrowego wzrostu roślin bez nadmiernego nawożenia. Jest to również sposób na przejście w kierunku zrównoważonej uprawy z poszanowaniem mikroorganizmów glebowych.
Mikoryza czy mikoryza?
Oba terminy mikoryza i mikoryza są używane, ale bardziej poprawnym (i bardziej technicznym) terminem jest mikoryza - przez "h".
Słowo to pochodzi z języka greckiego:
"mykes" = grzyb
"rhiza" = korzeń
Tak więc dosłownie: "korzeń grzyba" - tj. symbioza między korzeniem rośliny a grzybem. W mowie potocznej (zwłaszcza w nieprofesjonalnej literaturze ogrodniczej) od czasu do czasu można spotkać się również z formą mikoryza, ale jest to raczej uproszczona forma.