Bakteryjna szkarlatyna gruszkowa

Charakterystyka choroby

Liście stają się brązowe do czarnych i zwijają się w ciągu kilku godzin. Zainfekowane kwiaty i liście wiszą na drzewie. Blaszki liściowe stają się wodniste, później brązowieją do czarnych, więdną i wysychają. Wierzchołki liści opadają i wyginają się haczykowato. Zainfekowane owoce są wodniste, jasnobrązowe do czarnych. Na końcu wysychają i wysychają. Pozostają wiszące na drzewie. Młode, niedojrzałe owoce są podatne na infekcję. U niektórych odmian jabłoni infekcja staje się widoczna dopiero w późniejszym okresie rozwoju owoców. Złogi parcha na pniu (różnej wielkości obszary chorej tkanki korkowej) mogą osiągać rozmiar kilku decymetrów. Jeśli zmiany te obejmują całą gałąź lub pień, następuje śmierć całej gałęzi lub drzewa. Jeśli rozległe zamieranie korony drzew jest spowodowane martwicą otaczającą gałęzie, wysuszone liście są zwykle jaśniejsze i opadają, w porównaniu do liści bezpośrednio zainfekowanych przez oparzelinę. Aktywne zmiany mają wodnisty wygląd, powierzchnia jest błyszcząca, gładka, a na powierzchni może pojawić się śluz. Brzegi nie są ostro odgraniczone, czasami są uniesione. Później, gdy namnażanie i rozprzestrzenianie się bakterii ustaje, zainfekowana siatka korkowa kurczy się, jest zapadnięta, pojawiają się pęknięcia na styku ze zdrową siatką. W przypadku gruszy, pigwy i głogu (do pewnego stopnia) typowe jest, że zainfekowane gałęzie są czerwonawo-brązowe, podczas gdy w przypadku pnącza skalnego i innych gatunków żywicieli są one bardziej jasnobrązowe.